Een ergotherapeute pleit voor natuurtherapie

Als ik mensen vertel dat ik kinderergotherapeut ben en dat ik therapie geef in de natuur, komt er vaak een verwarde blik over hun gezicht. "Huh?" ze zeggen. Of: "Bent u een kamp voor speciale behoeften?" Of: "Ik snap het niet. Ga je ergotherapie doen met onze kinderen? "

Vanaf het begin realiseerde ik me al snel dat het concept van TimberNook voor veel mensen "out-of-the-box" is. Sommigen snappen het in eerste instantie niet. Het concept is hen totaal vreemd. Wanneer mensen aan ergotherapie denken, denken ze meestal automatisch aan kinderen met speciale behoeften. Ik heb mijn vaardigheden als ergotherapeut op een onconventionele manier gebruikt. Ik zie de natuur als de ultieme zintuiglijke ervaring voor alle kinderen en een noodzakelijke vorm van preventie bij zintuiglijke stoornissen.

Wat de meeste mensen niet beseffen, is dat ergotherapeuten zich in een unieke positie bevinden om iets aan een heel reëel probleem te doen.

Steeds meer kinderen presenteren zich tegenwoordig met sensorische problemen. Ze bewegen niet zoals in de afgelopen jaren. Het komt zelden voor dat kinderen van heuvels af rollen, in cirkels ronddraaien voor de lol, of op grote hoogte in bomen klimmen. In feite ontmoedigt onze samenleving dit soort spelen vaak vanwege aansprakelijkheidsproblemen en angst om te vallen.

Hoe meer we de beweging van kinderen beperken en kinderen van de natuur scheiden, hoe meer zintuiglijke desorganisatie we zien. Volgens veel leerkrachten vallen kinderen vaak uit hun stoel op school, rennen ze tegen muren aan, struikelen ze over hun eigen voeten en kunnen ze niet opletten. Schoolbestuurders klagen dat kinderen agressiever worden op de speelplaatsen en dat ze tijdens de pauze 'hun handen niet van elkaar kunnen houden'. Leraren zoeken naar antwoorden.

Ergotherapeuten kunnen helpen. We hebben de neurologische achtergrond om te verklaren waarom bewegingsbeperking gedragsproblemen bij kinderen veroorzaakt; waarom friemelen steeds vaker voorkomt dan ooit tevoren; en de onderliggende redenen waarom kinderen met meer kracht slaan tijdens een tikkertje. Ergotherapeuten kunnen hun unieke begrip van de ontwikkeling van kinderen ook gebruiken om anderen voor te lichten over de therapeutische kwaliteiten van de natuur. Ze kunnen bijvoorbeeld uitleggen hoe het luisteren naar vogelgeluiden in de natuur helpt om het ruimtelijk bewustzijn van kinderen te verbeteren, waarom ronddraaien in cirkels een sterk evenwichtssysteem tot stand brengt, en blootsvoets lopen integreert reflexen die verdere complicaties zoals het lopen van tenen voorkomen.

Traditioneel werken ergotherapeuten in scholen of klinieken. We zijn de afgelopen jaren begonnen met het gebruik van dieren en tuinieren voor therapie. Ik vraag me echter af ... wat als nog meer ergotherapeuten zich nog verder zouden wagen? Wat als ze enorme modderpoelen zouden gebruiken om kinderen hun zintuigen beter te laten ontdekken? Wat als ze diep het bos in gingen om kinderen te inspireren om open en creatief te denken, terwijl ze forten en holen naar eigen ontwerp bouwden? Hoe zou ergotherapie er dan uitzien?

Ik geloof dat ergotherapeuten een groot potentieel hebben om de sensorische voordelen van buiten spelen te gebruiken om kinderen te helpen hun zintuigen op de meest natuurlijke manier te integreren

Buiten gebruiken voor ergotherapie

Hier zijn enkele geweldige manieren waarop therapeuten en anderen een stapje vooruit kunnen doen en buiten spelen als therapeutisch gaan zien:

Bomen klimmen. In een kliniekomgeving laten we kinderen traditioneel een plastic klimwand gebruiken om te werken aan versterking en coördinatie van het hele lichaam. Wat als we kinderen buiten bomen laten klimmen voor therapie? Dit is een beetje uitdagender omdat bomen geen kleurcode hebben. Kinderen zullen hun probleemoplossende vaardigheden moeten gebruiken om de boom te beklimmen en takken te testen om er zeker van te zijn dat ze veilig en stevig zijn. Ze zouden veiligheidsvaardigheden leren en de boom biedt een prettige tactiele en natuurlijke aanrakingservaring terwijl ze zich tijdens de klim aan de takken vasthouden.

Spelen in een modderpoel. Ergotherapeuten laten kinderen vaak spelen in sensorische bakken die gevuld zijn met kleurrijke rijst, bonen en zand. Om de zintuiglijke ervaring van een kind volledig te maximaliseren en het nog zinvoller te maken, wat als we kinderen tijdens de behandeling in modderpoelen zouden laten spelen? Onze modderpoelen hier op het hoofdkantoor van TimberNook zijn zo groot dat ze ook echte kikkers en kikkereieren bevatten. De kinderen moeten door de modder manoeuvreren, met behulp van hun evenwicht, visuele scanvaardigheden en hun tactiele (aanraak) zintuigen terwijl ze naar een kikker zoeken.

Blootsvoets lopen op een boomstam. In de kliniek laten we kinderen vaak blootsvoets lopen op plastic evenwichtsbalken, die zijn ontworpen om "zintuiglijk" te zijn met kleine plastic bultjes. Als we kinderen mee naar buiten nemen, kunnen we ze blootsvoets op omgevallen bomen laten lopen, waardoor hun zintuiglijke ervaring op veel verschillende niveaus wordt verbeterd. Ze zouden niet alleen verschillende texturen ervaren, maar ze zouden ook de sensaties voelen van vochtig versus droog, knapperig versus zacht, luidruchtig versus stil en temperatuurveranderingen.

Therapieschommels buiten hangen. Therapeuten hebben zoveel geluk als het om schommels gaat! We hebben zowat elk denkbaar type schommel - allemaal voor een ander doel. Als we ze naar buiten zouden brengen, zouden we alleen maar bijdragen aan de zintuiglijke ervaring voor kinderen. Nu worden ze blootgesteld aan vogelgeluiden, de wind in hun gezicht en de schaduwen die over de grond spelen terwijl ze slingeren. Door naar buiten te schommelen, gebruiken we al hun zintuigen - niet alleen het vestibulaire (evenwichts) zintuig.

Forten bouwen. In klinieken is het heel gewoon en leuk om kinderen hun eigen hindernisbanen te laten ontwerpen. Dit helpt hen bij het oplossen van problemen, creativiteit en planning. Als we dit naar buiten zouden nemen, hoe zou het eruit kunnen zien? Kinderen zijn dol op het maken van forten naar hun eigen ontwerp, met alles van stokken en stenen tot stof en plexiglas. Ze werken nog steeds aan dezelfde vaardigheden - alleen worden ze blootgesteld aan meer sensorische input, terwijl ze tegelijkertijd hun verbeelding prikkelen.

De natuur is echt de ultieme zintuiglijke ervaring en het perfecte medium voor ergotherapeuten om te gebruiken, zowel voor preventie als voor behandelmethoden. Het wordt tijd dat we buiten de muren van gebouwen stappen, onze therapieschommels buiten nemen voor frisse lucht en buiten spelen om het leven van kinderen te verrijken.

door Angela Hanscom | 12 mei 2014 - meer info op www.childrenandnature.org

Over de auteur

Angela Hanscom is kinder ergotherapeut en de oprichter van TimberNook, dat zich richt op natuurgerichte ontwikkelingsprogrammering in New England. Angela heeft een mastergraad in ergotherapie en een bachelordiploma in Kinesiologie (de studie van beweging) met een concentratie in gezondheidsfitness. Ze is gespecialiseerd in vestibulaire (balans) behandeling en sensorische integratie. Ze is ook de auteur van het aanstaande non-fictieboek, Balanced & Barefoot, dat de effecten bespreekt van beperkte beweging en gebrek aan buitenspelen op de algehele sensorische ontwikkeling van kinderen.